Μπιλαλ Ιμπν Ραμπαχ – Μέρος 1

Όποτε ο Ομαρ Ιμπν αλ Χατταμπ αναφερόταν στον Αμπου Μπακρ συνήθιζε να λέει ότι «Ο Αμπου Μπακρ είναι ο αφέντης και ο ενορχηστρωτής της εξουσίας μας.»

Πράγματι ο άνθρωπος στον οποίο ο Όμαρ προσέδωσε το προσυνώμιο ο ‘’αφέντης’’ μας θα πρέπει να είναι άνδρας μεγαλείου και τύχης.

Και όμως αυτός ο άνδρας , που το παρουσιαστικό του ήταν ενός άνδρα ψηλού, με μελαμψά χαρακτηριστικά και πλούσια γενειάδα όπως περιγράφεται από πολλούς συγγραφείς της εποχής, άκουγε με μεγάλο δισταγμό θετικά λόγια και κομπλιμέντα και ήταν τόσο βαθιά και έντονη η ταπεινοφροσύνη του που όποτε δεχόνταν κάποιες καλές κουβέντες κατέβαζε το βλέμμα, και με δάκρυα στα μάτια έλεγε: «Είμαι ένας άνδρας από την Αβυσσινία  και χθές ήμουν ένας σκλάβος».

Ας δούμε πιο αναλυτικά ποιος ήταν αυτός ο άνδρας από την Αβυσσινία που χθες ήταν απλά ένας σκλάβος. Είναι ο Μπιλαλ Ιμπν Ραμπαχ, ο εκφωνητητής των ωρών της προσευχής και ένας άνθρωπος που πάντα δημιουργούσε εμπόδια στους ειδωλολάτρες.  Η περίπτωση του αποτελούσε ένα από τα θαύματα της πίστης , από τα βαθιά θαύματα του Ισλάμ.

Για κάθε  δέκα Μουσουλμάνους  είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αντικρύσουμε τουλάχιστον επτά που έχουν γνωρίσει τον Μπιλάλ. Εκατομμύρια Μουσουλμάνοι ανά τους αιώνες γνωρίζουν την παρακαταθήκη που έχει αφήσει πίσω του ο Μπιλάλ . Παρακαταθήκη που ταιρίαζει  μόνο στους δύο χαλίφηδες του Ισλαμ, τον Αμπου Μπακρ και τον Ομαρ.

Η παρακαταθήκη του είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στους πιστούς του Ισλάμ που ακόμη και αν ρωτήσεις ένα παιδί από όλες τις πλευρές του κόσμου , από την Αίγυπτο , την Μαλαισία , το Πακιστάν μέχρι την Αμερική , την Ρωσία αλλά και το Ιράκ , την Συρία και την Τουρκία , παιδιά ακόμη και από τα βάθη της Αφρικής μέχρι τα δύσβατα βουνά της Ασίας , σε κάθε μέρος ανά την γη που διαβιούν Μουσουλμάνοι , «Ποιος είναι ο Μπιλάλ;», θα σου απαντήσει ότι είναι ο ‘’ ο αγγελιοφόρος του Προφήτη  , και ήταν ένας σκλάβος , ο οποίος βασανίζονταν από τον αφέντη του με καυτές πέτρες, για να τον λυγίσει και να καταφέρει να αποστάστήσει‘’. Το μόνο που κατάφερνε όμως είναι να δηλώνει με περηφάνια , ‘’Ένας , Ένας».

Αν αναρωτιέσαι πολλές φορές για την ασίγαστη από τον χρόνο φήμη του Μπιλάλ, θα πρέπει να έχεις στην άκρη του μυαλού σου ότι πριν το Ισλάμ ο Μπιλάλ δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένας σκλάβος που φρόντιζε τις καμήλες του αφέντη του για πολλά χρόνια και κάτω από αντίξοες συνθήκες. Αν δεν είχε έρθει το Ισλάμ στον δρόμο του, δεν θα ήταν τίποτα παραπάνω από ένας σκλάβος , χαμένος μέσα στην χαβούζα της πολυκοσμίας, αφανής και ξεχασμένος από όλους.

Όπως όμως αποδείχθηκε η πίστη του ήταν αληθινή και το μεγαλείο της θρησκείας την οποία ασπάστηκε του χάρισε κατά την διάρκεια της ζωής του και μετέπειτα μια πολύ υψηλή θέση στα ανάμεσα στους Μεγάλους και Αγίους ανθρώπους του Ισλάμ.  Αξίζει να σημειωθεί ότι άνθρωποι εγνωσμένης αξίας και πλούτου δεν κατάφεραν κατά την διάρκεια της ζωής τους να αποκτήσουν ούτε το 1/10 της φήμης που κατέκτησε ο Μπιλάλ από την Αβυσσυνία.

Ο κόσμος αγκυστρωμένος από τα στερεότυπα του και τις αγκυλώσεις του πίστευε ότι ο Μπιλάλ ένας δούλος από την Αβυσίνια , ένας σκουρόχρωμος σκλάβος με καχεκτικό σώμα που είχε αγοραστεί από έναν αφέντη για να προσέχει τις καμήλες του δεν θα κατάφερνε ποτέ τίποτα αξιέπαινο ή σημαντικό. Αυτός όμως όχι μόνο κάταφερε, αλλά κατάφερε να υπερβεί τα στερεότυπα όλων και να γίνει ο πρώτος μουεζίνης του Ισλάμ , θέση που φθονούσαν πολλοί που άνηκαν στη λόγια κοινωνική τάξη, και όμως τα κατάφερε ο Μπιλάλ.

Ήταν Αβυσσινός από γενιά μαυρών. Η μοίρα τον όρισε να καταστεί σκλάβος ανθρώπων από την φυλή των Τζουμα στη Μέκκα , ‘κερδίζοντας ‘ αυτό το καταραμένο κληρονομικό δικαίωμα από την μητέρα του που ήταν και αυτή σκλάβα της φυλής.  Έζησε μια ζωή σκλάβος , έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για το μέλλον και βλέποντας απλά τις ημέρες να διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς καμία ελπίδα για το μέλλον.

Η πρώτη του επαφή με τον Προφήτη Μουχάμμαντ , υπήρξε όταν άκουγε τις συζητήσεις των αφεντικών του για τον Προφήτη , συζητήσεις που έβγαζαν , οργή , αγωνία, και θυμό.

Ο Μπιλάλ την στιγμή που οι αφέντες του μιλούσαν με τέτοιο σκαιότητα για τον Προφήτη , μπορούσε να ανιχνεύσει τα πρώτα σπάργανα μιας νέας θρησκείας. Πρώτη φορά ένιωθε ότι σταδιακά μεν αλλά φανερά πια νέες ποιότητες άρχισαν να αναδύονται στην καθημερινότητα του. Με την ευφία που τον διέκρινε μπορούσε να ανιχνεύσει πίσω από την αγωνία και την κριτική στον Προφήτη Μουχάμμαντ από τα αφεντικά να αχνοφέγγουν λόγια εκτίμησης. Κανείς δεν αμφισβητούσε ότι ήταν άνθρωπος όπως ανέφεραν ‘’ με ηθική ‘’ , που δεν έλεγε ψέματα και δεν είχε τάσεις να προβαίνει σε αλχημείες.  Αυτό βέβαια δεν σήμαινε ότι αγκάλιαζαν τις διδαχές του αφού υπήρχε ο φόβος για την επιρροή της νέας θρησκείας και την κατ’ ανάγκη μείωση της δικής τους δύναμης και επιρροής. Ο Μπιλάλ, υπήρξε αυτήκοος μάρτυρας των λόγων που τους είχαν οδηγήσει στο να στρέφονται εναντίον του Προφήτη :

Πρώτον , η αίσθηση ότι στρέφονται εναντιόν της θρησκείας των προγόνων τους.

Δεύτερον ο φόβος ότι θα απωλέσουν την αίγλη που απολάμβαναν και τριτον , ο φθόνος της φυλής Μπανι Χάσιμ για οποιονδήποτε χρησιμοποιούσε τον όρο Προφήτης.

Μια ημέρα ο  Μπιλαλ αναγνώρισε στα βάθη της ψυχής του την ύπαρξη του Αλλάχ. Τότε ήταν που πήγε στον Προφήτη και ασπάστηκε το Ισλάμ.  Η είδηση σόκαρε το κατεστημένο της περιοχής και η οργή του  Ουμαγια Ιμπν Χαλαφ ήταν τόσο έντονη που ο  Ουμάγια Ιμπν Χαλαφ θεώρησε ότι η πράξη αυτή του έφερε μόνο , ντροπή.

Ο Μπιλάλ μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό αντιδράσεων , τίμησε με την στάση του και την υπομονή του όχι μόνο το Ισλάμ , που δεν είχε ανάγκη τιμής, αλλά όλη την ανθρωπότητα, αφού υπόμεινε βασανιστήρια που με δυσκολία θα υπόμεινε άνθρωπος.  Η πράξη του αποτέλεσε παράδειγμα από τον Αλλάχ ότι ένας άνθρωπος μπορεί να είναι τίμιος και να καταφέρει πολλά ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματος με το οποίο μπορεί να γεννηθηκε.

Το σημαντικότερο μάθημα που παρέδωσε ο Μπιλάλ όχι μόνο στην γενιά του αλλά και σε όλες τις γενιές είναι ότι η ελευθερία και η πίστη δεν εξαγοράζονται από χρυσό είτε από βασανιστήρια. Ακόμη και όταν υπήρξε γυμνός πάνω σε καυτά κάρβουνα δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να αποποιηθεί της θρησκείας του.