Τα Παιδικά Χρόνια του Προφήτη

Ο Μουχάμμαντ γεννήθηκε στη Μέκκα, Δευτέρα πρωί, κατά το μήνα Ραμπι Αλ Άουαλ της χρονιάς του Ελέφαντα (γεγονός που έλαβε χώρα πριν τη γέννηση του Προφήτη). (Απρίλιο 571 μ.χ.)

Ο παππούς του, ο Αμπντουλμουττάλιμπ, του έδωσε το όνομα Μουχάμμαντ, ένα όνομα που δεν ήταν συνηθισμένο στους Άραβες εκείνης της εποχής.

Ήταν επίσης συνήθεια των Αράβων που έμεναν σε πόλεις εκείνης της εποχής να στέλνουν τα παιδιά τους σε βεδουίνους ώστε να μεγαλώσουν ελεύθερα και σε ένα υγιές περιβάλλον όπου μπορούσαν να αναπτύξουν ένα γερό σώμα και να καλλιεργήσουν το λόγο τους χάρη στην παρουσία των βεδουίνων. Οι βεδουίνοι ήταν γνωστοί για την ευφράδεια του λόγου τους.

Ο Προφήτης Μουχάμμαντ λοιπόν στάλθηκε στην Χαλίμα Μπιντ Αμπι Ντουαιμπ απο τη φυλή Μπανι Σααντ Μπιν Μπακρ. Ο σύζυγός της ήταν απο την ίδια φυλή.

Η ίδια η Χαλίμα διηγήθηκε σχετικά με το τι συνέβη στην οικογένειά της αλλά και σε όλη την φυλή μετά την άφιξη του Μουχάμμαντ. Είπε:

Ήταν χρονιά ξηρασίας και λιμού και δεν είχαμε τίποτα να φάμε. Ειχαμε μια γαϊδούρα και μια καμήλα. Αλλά δεν έδιναν ούτε μια σταγόνα γάλα. Επίσης δεν είχα αρκετό γάλα στο στήθος μου και δε μπορούσαμε να κοιμοιθούμε τη νύχτα επειδή το μωρό έκλαιγε πεινασμένο. Προσευχόμασταν συνέχεια για βροχή και ανακούφιση. Φτάσαμε στη Μέκκα και ψαχναμε μωρά που ήθελαν θηλασμό. Καμία γυναίκα απο εμάς (τους βεδουίνους) δε δέχτηκε το Μουχάμμαντ. Μόλις τους είπαν πως ήταν ορφανός, τον αρνούνταν… Είπα στον σύζυγό μου, «Δε θέλω να γυρίσω με τις άλλες γυναίκες χωρίς ένα μωρό. Πρέπει να πάω και να πάρω αυτό το ορφανό.» Είπε ο σύζυγός μου, «Δεν υπάρχει ζημιά στο κάνουμε αυτό και ίσως ο Θεός να μας ευλογήσει μέσω αυτού.» Έτσι πήγα και τον πήρα γιατί δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική λύση για μένα εκτός απο το ορφανό μωρό. Όταν το σήκωσα στα χέρια μου και γύρισα στη θέση μου, τον έβαλα στο στήθος μου και προς έκπληξή μου, είχε αρκετό γάλα. Ήπιε μέχρι που χόρτασε και το ίδιο έκανε και το μωρό μου. Έπειτα κοιμήθηκαν και οι δύο ενώ την προηγούμενη νύχτα το μωρό μου δεν είχε μπορέσει να κοιμηθεί. Ο σύζυγός μου πήγε να αρμέξει την καμήλα και προς έκπληξή του βρήκε αρκετό γάλα σε αυτήν. Έτσι και εμείς ήπιαμε μέχρι που χορτάσαμε. Το επόμενο πρωί ο σύζυγός μου είπε πως πήραμε ένα ευλογημένο παιδί και εγώ απάντησα πως εύχομουν να είναι έτσι.»

Η ζωή της Χαλίμα συνεχιστηκε με τέτοιες ευλογίες και όταν τελείωσαν τα δύο χρόνια ( το καθορισμένο χρονικό διάστημα που θα έμενε μαζί τους ο Μουχάμμαντ), γύρισε η Χαλίμα στην οικογένεια του και ζήτησε να μείνει μαζί της για περισσότερο χρονικό διάστημα. Έτσι ο Προφήτης έμεινε με τη Χαλίμα και το σύζυγό της μέχρι που έγινε 5 ετών.

Αναφέρεται: « Όταν ο Προφήτης Μουχάμμαντ έπαιζε με δυο παιδιά, ο Γαβριήλ ήρθε και πήρε τον Προφήτη. Του άνοιξε το στήθος και έβγαλε έξω την καρδιά του. Έπειτα πήρε απο την καρδιά του ένα κομμάτι και είπε «Αυτό είναι το κομμάτι του Σατανά.» Έπειτα έπλυνε την καρδιά του Προφήτη με Ζαμζαμ (νερό) σε ένα χρυσό σκεύος. Μετά ένωσε την καρδιά του Προφήτη και την επανέφερε στη θέση της στο στήθος του. Τα δύο παιδιά έτρεξαν γρήγορα στη μαμά τους (Χαλίμα) και της είπαν: «Ο Μουχάμμαντ σκοτώθηκε.» Έτσι, έτρεξαν όλοι προς τον Προφήτη. Το πρόσωπό του μόνο είχε αλλάξει χρώμα (στεκόταν υγιής).» (Μουσλιμ)

Η μητέρα του Προφήτη και ο παππούς του πέθανε και έτσι ο θείος του, ο Αμπου Ταλιμπ, ανέλαβε την ανατροφή του.

Όταν ο προφήτης ήταν 12 χρονών, ο θείος του τον πήρε μαζί του σε ένα επαγγελματικό ταξίδι προς τη Συρία. Όταν έφτασαν στην Μπουσρα (μια πόλη) συνάντησαν έναν μοναχό που λεγόταν Μπαχίρα. Αυτός τους φιλοξένησε και τους περιποιήθηκε. Όταν είδε τον Μουχάμμαντ, πήρε το χέρι του και είπε: «Ο Αλλάχ θα του στείλει ένα μήνυμα που θα είναι έλεος για όλα τα πλάσματα.» Ο Αμπου Τάλιμπ ρώτησε: «Πως το γνωρίζεις αυτό;» Ο Μπαχίρα είπε: «Όταν εμφανιστηκατε απο την πλευρά της Ακαμπα, όλες οι πέτρες και τα δέντρα προσκύνησαν. Δε το κάνουν αυτό παρά μόνο για έναν προφήτη. Επίσης μπορώ να τον γνωρίσω απο τη σφραγίδα της προφήτειας που είναι κάτω απο τον ώμο του.Το έχουμε μάθει αυτό απο τα βιβλία μας.»

Μεγαλώνοντας ο Μουχάμμαντ, ακόμα και πριν να λάβει την Προφητεία ήταν υπόδειγμα χαρακτήρα. Υπήρξε ο πιο ενάρετος, αληθής, ειλικρινής νέος. Πάντα εντυπωσίαζε τους γύρω του με το χαρακτήρα του, την υπομονή του, και τον τρόπο ομιλίας του.